Tczew
Tczew to jedna z większych stacji węzłowych, zlokalizowana w północnej części Polski. Powstała w 1852 roku, gdy doprowadzono tutaj linie kolejowe z Gdańska i Bydgoszczy. Druga z nich była elementem słynnej Pruskiej Królewskiej Kolei Wschodniej Ostbahn, łączącej docelowo Berlin z Królewcem. W 1857 roku uruchomiono jej dalszy odcinek w kierunku Malborka, poprzez nowy, jednotorowy most na Wiśle. Dalszy rozwój Tczewa przyniosła budowa dwutorowej linii z Chojnic, będącej skrótem Ostbahnu - jej oddanie do użytku przypadło na rok 1873. W związku ze stale zwiększającym się ruchem pociągów istniejąca przeprawa przez Wisłę przestała wystarczać - w 1891 roku zbudowano więc nowy, dwutorowy most służący do dziś. Stacja posiadała wówczas układ widłowy - dworzec znajdował się w miejscu obecnej łącznicy nr 732 oraz torów wyjazdowych 201 i 202 w kierunku Malborka, natomiast w miejscu dzisiejszych peronów znajdowała się grupa torów towarowych.
Kolejnym etapem rozwoju węzła tczewskiego była budowa stacji rozrządowej Zajączkowo Tczewskie, zlokalizowanej na północ od stacji w Tczewie. Do 1916 roku oddano dwutorowe połączenie Zajączkowa z Tczewem oraz tzw. "tor królewiecki", umożliwiający ominięcie stacji przez pociągi jadące z kierunku Malborka (obecna łącznica nr 728). W 1917 roku oddano natomiast obwodnicę ze stacji w Górkach, na którą kierowano pociągi towarowe od strony Bydgoszczy. Po zakończeniu I wojny światowej Tczew stał się stacją graniczną pomiędzy Polską a Wolnym Miastem Gdańskiem. Większe zmiany w układzie torowym jednak nie nastąpiły - istniejący układ torowy stał się kłopotliwy dla prowadzenia m.in. pociągów pospiesznych w relacji Warszawa - Gdynia (kursujących wówczas liniami z Bydgoszczy do Gdańska), dla których konieczna była zmiana czoła pociągu, połączona z przestawianiem składu z jednej strony peronów na drugą. Przez stację kursowały też tranzytowe pociągi z III Rzeszy do Prus Wschodnich. II wojna światowa spowodowała kolejną zmianę granic i ulokowała Tczew na ważnym szlaku, którym prowadzone były ciężkie pociągi towarowe z węglem do portu gdańskiego. W ramach odbudowy ze zniszczeń wojennych stacja została całkowicie przebudowana - perony zlokalizowano w jej północnej części. Po dawnym dworcu pozostała obecnie jedynie łącznica stacyjna oraz kilka torów bocznych. Nowa stacja została zlokalizowana w ciągach Bydgoszcz - Gdańsk oraz Malbork - Gdańsk. Nowe perony połączono charakterystycznym przejściem nadziemnym z budynkiem dworca. Nowy układ torowy stacji był gotowy do przyjęcia pociągów z Warszawy do Gdańska, prowadzonych nową trasą przez Działdowo, Iławę i Malbork. Nowe perony znalazły się jednak za dość ciasnym łukiem od strony Malborka, a układ rozjazdów spowodował konieczność ograniczania prędkości do 40 km/h. Istniejąca, osłabiona konstrukcja mostu powodowała również konieczność ograniczania prędkości. Z tych wszystkich powodów w 2009 roku rozpoczęła się przebudowa stacji i przyległych szlaków, realizowana w ramach przebudowy linii z Warszawy do Gdańska. Południowa głowica rozjazdowa została przebudowana tak, by umożliwić wjazd pociągów z kierunku Malborka z prędkością do 60 km/h - na tyle pozwala również most wiślany, po przeprowadzeniu na nim prac remontowych. Linię z kierunku Bydgoszczy przeprowadzono przez stację na wprost do Zajączkowa, co umożliwia sprawną jazdę pociągów towarowych. Wyjazd w kierunku Gdańska z torów 2 i 5 zaprojektowano natomiast z prędkością maksymalną, która w obrębie stacji wynosi 100 km/h. Bez zmian pozostały natomiast wyjazdy w kierunku Malinowa i południowa łącznica stacyjna. Większość torów poddano wymianie nawierzchni, zmodernizowano również perony i dojście do nich, budując dodatkowe windy dla osób niepełnosprawnych. Zbudowano nową nastawnię "Tw", która po kilku latach działania steruje również stacją w Pszczółkach. Przed budynkiem dworca powstał natomiast (realizowany przez miasto) nowy dworzec autobusowy, który w świetny sposób integruje kolej z komunikacją miejską i regionalną. (aktualność: marzec 2020 r.)
|
|